Een beschaafde actie vind ik het van de binnenstadwinkeliers om Dordt even symbolisch om te dopen tot Antwerpen. Creatief en grappig ook, maar eigenlijk is het een verhaal om te huilen, aangezien de Dordtse winkeliers weken achteren (inclusief die normaalgesproken zo drukke  decembermaand) met lede ogen moesten aanzien hoe ‘hun’ potentiële omzet in het behoorlijk nabij gelegen Antwerpen over de toonbanken vloog. Zelf ben ik niet naar Antwerpen gegaan: niet omdat ik roomser ben dan de paus hoor, maar de drukte stond me gewoon wat tegen. Wél was ik in december een weekje op vakantie in Limburg en ik bezocht in die dagen óók winkels en restaurants, alsmede een bescheiden Kerstmarktje, allemaal nét even over de grens in Duitsland. En voelde ik me daar nou zo onveilig? Nee, integendeel zelfs: bij elke winkel en elk restaurant moest ik even mijn telefoontje tevoorschijn halen en aantonen dat ik gevaccineerd was en bij de ingang van de met hekken afgerasterde kerstmarkt kreeg je op vertoon van je QR-code een polsbandje, waarmee je vrijelijk kon rondwandelen. Duitsers doen zoiets eh… gründlich.
Ik weet niet wat de vrijdagse persconferentie ons gaat brengen, maar het lijkt me toch zeker niet al te onlogisch als we die Duitse werkwijze ook in Nederland gaan hanteren. Dus eh… winkeldeuren, horecadeuren en kappersdeuren open en nee, geen gedoe ‘op afspraak,’ maar gewoon overal naar binnen mogen wandelen als je kunt aantonen dat je inmiddels drie prikjes gehad hebt. En ja, da’s dan misschien slikken voor de niet-gevaccineerden (die zullen het dan voorlopig nog even bij markt en supermarkt moeten houden) maar in ieder geval een werkbaar systeem voor de middenstanders die inmiddels een wel héél groot deel van de pandemie op hun schouders te dragen hebben gekregen. Wél serieus – op z’n Duits, zeg maar – aan de deur controleren dan want met natte vingerwerk snij je als ondernemer dan op den duur alleen maar jezelf in de eh… vingers.