Wat zei die speler van Wieldrecht nou eigenlijk? Of moet ik zeggen: hoe bereikten zijn woorden de gehoorgang van de scheidsrechter? Die deelde afgelopen weekend, tijdens een wedstrijd tussen SVW en Wieldrecht, een rode kaart uit aan een Wieldrechter omdat hij ‘kanker op’ naar hem gebruld zou hebben. De speler beweert echter alleen maar gezegd te hebben: ‘Je moet twee kanten op fluiten?’ De waarheid ligt hier natuurlijk niet ‘ergens in het midden’… ik bedoel: het moet natuurlijk óf het een, óf het ander geweest zijn; is hier sprake van een van een hardhorende scheidsrechter of heeft de man het allemaal wel degelijk goed verstaan en toverde de bestrafte voetballer achteraf een, op zich knap bedacht, excuusje uit de hoge hoed? Het doet me allemaal denken aan die bikkelharde Feyenoord-verdediger Piet Romeijn die, eind jaren zestig, een scheidsrechter uitmaakte voor hondenlul. Een leven lang heeft de goeie man (hij woonde vroeger bij me om de hoek) in interviews beweerd dat hij slechts ‘onbenul’ gezegd had, alleen sprak een immer geheimzinnig glimlachje bij die uitleg toch écht boekdelen. Ook herinner ik me de verklaring van de nog altijd spelende Ibrahimovic, die een tegenstander met een donkere huidskleur (Lukaku) zou hebben uitgescholden voor ‘monkey.’ Ibra echter, naar eigen zeggen wars van racisme, houdt nog altijd bij hoog en bij laag vol dat hij slechts ‘donkey’ geroepen had.
Een vergelijkbaar ‘misverstand’ speelde zich, lang geleden alweer, af in de provincie Groningen. Een speler van Veendam kreeg rood omdat hij de scheidsrechter voor boerenlul uitgemaakt zou hebben. Hoogst verontwaardigd riep de ‘zondaar’ na afloop dat hij niks anders dan ‘boet’nspul’ (Gronings voor ‘buitenspel’) gezegd had.
Intussen zit mijn cluppie Wieldrecht, die de wedstrijd, vanwege ‘zóveel onrecht’ verder weigerde uit te spelen, toch maar mooi met de gebakken peren. Ik zeg: hoogste tijd voor een eh… geluids-VAR, met ultragevoelige microfoontjes aan het scheidsrechterstenue.
Schoonenberg wil vast wel sponsoren.