Weet u het nog, dat Mobilarium? Misschien zegt de naam u niets, maar veel Dordtenaren herinneren zich ongetwijfeld dat imposante kunstwerk met die draaiende betonbalken, dat tientallen jaren (vanaf 1972 om precies te zijn) op het terrein van Drechtwerk aan de Kamerlingh Onnesweg stond. Ik schreef er al meerdere columns over, want het gaat me aan het hart dat deze schepping van de inmiddels overleden kunstenaar Bruno Mertens in 2016, eigenlijk een beetje stiekempjes, is weggehaald, nadat de gemeente de grond, met alles wat er nog op stond, verkocht had aan het naastgelegen bedrijf B&S. Veel Dordtenaren, onder wie mijn persoontje en – nog veel belangrijker – Ron de Deugd (werkzaam bij Drechtsteden Actief… een soort ‘nazaat’ eigenlijk van het voormalige Drechtwerk) hadden tot dusver de hoop dat het Mobilarium (uiteindelijk tóch een stukje Dordts erfgoed) op een mooie dag ongetwijfeld wel weer in ere zou worden hersteld. Zo liggen er bij de gemeente bijvoorbeeld tekeningen van het heropgebouwde Mobilarium op een rotonde bij de entree van Dordtse Kil IV.  De voormalige wethouder Piet Sleeking beloofde tijdens een gemeenteraadsvergadering (en in de media), nu alweer bijna zeven jaar geleden, dat het Mobilarium nooit en te nimmer verloren zou gaan. Die belofte was kennelijk niks waard, want het heeft er nu toch echt alle schijn van dat de ‘wederopstanding’ van dit kunstwerk nooit en te nimmer meer zal plaatsvinden. Uit een briefwisseling (voortkomend uit een WOB-verzoek) die De Deugd met de gemeente voerde komt, zij het ietwat aarzelend, naar voren, dat herstel er hoogst vermoedelijk niet meer in zit. De reden: te duur.
Mijn conclusie: ja, dat zál wel… als je de gedemonteerde onderdelen maar lang genoeg op een onoverdekte gemeentelijke opslagplaats laat wegrotten  dan valt daar op een gegeven moment inderdaad niet veel meer aan te redden. Of hier sprake is van boze opzet zal ik niet beweren… het roept wél boze herinneringen op aan Van Pelt en zijn Teerlink-pandje.