Zou een timmerman dat nou ook hebben? Dat hij (of zij) bij het aanschuiven in een restaurant de tafel inspecteert en denkt: ,,Zo… dát is nog eens een ouderwets stukkie vakwerk.’’
Let een tandarts op gebitten tijdens zijn vakantie op Tenerife en denkt de glazenwasser als hij in, pak hem beet, Houston, rond wandelt: ,,Wauw… hier ligt een énorme markt voor me open.
Zelf heb ik er, na ruim elf jaar columns schrijven over mijn eiland, inmiddels ook wel een beetje ‘last’ van… van vakverdwazing. Herhaaldelijk, als ik in de een of andere binnen- of buitenlandse stad op bezoek ben, denk ik: ,,Dá’s nou écht iets voor Dordt.’’ Ik had dat bij die groene woontorens in Milaan,  bij het ‘reclamebordenbeleid’ in het ‘middeleeuwse’ Engelse Chester (geen lichtvervuiling, maar iedereen, dus óók de McDonald’s, een bescheiden houten reclamebordje), bij winkeltijden in Lissabon (’s avond vaak open omdat er juist dán mensen in de stad flaneren) en ik had het ook toen ik in Sevilla, op nagenoeg elk pleintje wel een kiosk (met ‘staande’ koffie) of een bloemenkraampje aantrof, waardoor die pleintjes levendig blijven en geen hangplekken van ‘dapies’ en dronken droppies worden. Afgelopen week had ik het zélfs bij het televisie kijken; in de ontbijtshow van de BBC zag ik dat het wereldberoemde Trafalgar Square momenteel tijdelijk tot tuin ‘omgetoverd’ is, met prachtig aangelegde plantsoenen, perkjes en bomen. Het is een experiment (in het kader van de Chelsea Flower Show) met als doel om de stedelingen even het gevoel te geven hoe het is om in een écht groene omgeving te leven. En wat blijkt? De Londenaren zijn er dolgelukkig mee en willen eigenlijk dat het altijd zo blijft. En toen dacht ik: hè, wat zou het nou toch leuk zijn als we in Dordt óók eens zo’n ‘vergroeningsexperimentje’ doen. Waar dan precies en eh… goed of slecht idee? Die vragen schuif ik lekker naar u door.