Aan de achterdeur van de bakker kochten we er in pauze-uurtjes gebak van gisteren voor een dubbeltje en de geschiedenisleraar stuurde de grootste klieren uit de klas (daar was ik er soms één van) tijdens de les nog wel eens naar de sigarenboer voor een doosje Agio, simpelweg om even van ons af te zijn.
Ik heb er in mijn jeugd veel rondgehangen… op het Vogelplein. Vroeger was dat gewoon een fijn plein en eh… Dordtser dan Dordts. Gezellig vooral, want winkeltje hier, winkeltje daar, je kon er, zowel op het plein zelf als in de straatjes daaromheen, nog ruim parkeren en de sfeer was er vreedzaam. Ja, zó herinner ik me dat plein uit de jaren die ik doorbracht op het Gemeentelijk Lyceum aan de Noordendijk.
Vanaf medio jaren negentig, misschien zelfs iets eerder al, begon het Vogelplein stapsgewijs te veranderen: groepen jongeren met weinig goeds in de zin maakten er ’s avonds de dienst uit en door er té lang achtereen té veel sociale probleemgevallen te huisvesten veranderde ook het ‘dagkarakter’ van het plein. De komst van het Vogelnest (een project van de creatieve Dordtenaar Ifor Schrauwen) veranderde veel ten goede. De koffiecontainer die er inmiddels al vele jaren staat fungeert er als een ‘sociale radar’ voor politie en hulpverleningsinstanties en de ‘schaduwfiguren’ die hier tot voor enkele jaren geleden rondhingen komen er, uitzonderingen daargelaten, nauwelijks nog te voorschijn. Nu de supermarkt wil uitbreiden (op zich niks mis mee) moet het Vogelnest wellicht ‘opschuiven.’ Dát probleem is volgens mij oplosbaar, alleen zie ik hier nu ineens een onzinnige tweedeling ontstaan: ben je namelijk pro-supermarkt dan ben je anti-Vogelnest en vice versa, hetgeen natuurlijk nérgens op slaat. Ik gun de supermarkt aldaar van harte een mooie toekomst, maar laten we niet vergeten dat het Vogelplein (dat langzaamaan weer iets van haar oude glans terug krijgt) nou juist door het Vogelnest de afgelopen jaren uit de misère getrokken is.