Het is als voetballen met FC Bal Op Dak 3 tegen Real Madrid in topvorm. Waar ik het over heb? Over de ongelijke strijd die ambtenaren en gemeentebestuurders vandaag de dag zo’n beetje volcontinu moeten aangaan met gehaaide zakenmensen. De uitslag staat al vast, de vraag is alleen of het aantal ballen dat de keeper om de oortjes krijgt wel of niet in de dubbele cijfers gaat lopen. En nee, ik wil écht niet flauw doen hoor, maar in het spelletje ‘moneyball’ delven ambtenaren (meestal niet écht zakelijk, want anders waren ze wel wat anders gaan doen) en gemeente- en provinciebestuurders (over het algemeen goedwillende amateurs) meestal het onderspit. Voorbeelden? Ach, ik hoef maar een paar steekwoordjes uit het verre en nabije verleden te noemen toch? QBuzz, Blue Amigo, Belthurepark, Sportboulevard, Energiehuis, Kiltunnel, Van Pelt… ik kan nog wel even doorgaan. Intenties: goed en (meestal) integer, uitvoering: kinderlijk naïef. Gevolg: draai de kraan met gemeenschapsgeld maar weer open. Dat is volgens mij dan ook het grootste manco’s in ons bestuurlijk systeem: in deze tijd van vrije marktwerking draait het om handig zaken doen en juist dáár ligt nou niet bepaald het talent van ambtenaren en bestuurders. Bij het bedrijfsterrein aan de Weeskinderendijk in Dordrecht, waar de gemeente duizenden woningen wil gaan bouwen in het kader van het project Maasterras, speelt eigenlijk precies hetzelfde. Met dat plan was op zich niks mis, alleen was het wellicht niet handig om ze op Halleluja-toon naar buiten te brengen alvorens eerst even te checken of je die grond wel in je bezit hebt of kunt krijgen. Nu gaat een investeerder (die leest immers ook de krant en ruikt een vette winst) er met de buit vandoor. Ik heb de baas van Ferro Investments nog gebeld voor een reactie, maar zijn secretaresse liet me weten dat hij niet aan de telefoon kon komen. ,,Hij ligt al dagen in een lachstuip,’’ zo luidde haar reactie.