U moet zelf maar beoordelen of u mij een zuurpruim, een positivo of ‘iets daar tussenin’ vindt. Toch zou ik het jammer vinden als u de kritische toon in mijn columns structureel verwart met negativisme. Toen ik, elf jaar geleden alweer, aan deze klus begon (een dagelijkse column over een middelgrote stad) had ik me voorgenomen om het Reviaanse credo ‘moedig voorwaarts’ hoog in het vaandel te houden: kritisch, maar, uitzonderingen daargelaten, liefst wél opbouwend en altijd met hart voor de stad.
Ik moest aan die voornemens terugdenken toen ik in deze krant de plannen las van Dordrecht Marketing om de koopavond in deze stad een ‘boost’ te gaan geven. Hoe? Tja, met muziekjes en eh… geinige promotionele acties van de gezamenlijke middenstand. Daar wil ik graag positief naar kijken, want niks mis met een bruisende binnenstad op donderdagavond toch? Die tijd kan ik me écht nog heugen, al verraad ik daarmee wél dat ik een oudere heer in wording ben, want het is alweer héél wat jaartjes geleden dat je hier op donderdagavond over de hoofden kon lopen.
Hoe dan ook… ik ben graag hoopvol, maar mijn realiteitszin zegt iets anders: dit gaat ‘m niet worden. Het fenomeen koopavond is een reliek uit het verleden… ontstaan in de ‘fifties’ toen arbeiders wekelijks op donderdag of vrijdag hun salaris kregen. Winkeliers speelden daarop in door hun zaak op donderdag (of vrijdag) tot 21.00 uur open te houden. Inmiddels hebben we een populaire koopzondag, winkelt de consument, zeker op natte en koude donderdagavonden, liever vanaf de bank met de iPad in de hand en worstelen grote en kleine winkeliers, die de slag met het wereldwijde winkelweb tóch al verliezen, ook nog eens met enorme personeelstekorten. Het lijkt me voor dit gemeentebestuur trouwens sowieso beter om alle energie eerst maar eens te richten op het streven om van Dordt weer een stad met een serieus winkelaanbod te maken… gewoon overdag, bedoel ik.