Het is behoorlijk behelpen geblazen als je centrumbewoner én hondenliefhebber bent. Toegegeven… een wandeling mét viervoeter in de prachtige binnenstad – wij noemen dat thuis ‘een rondje rond de kerk’ – is hier altijd weer een ware ontdekkingstocht, maar dat geldt dan vooral voor het baasje. Voor een hond die graag rent en speelt is ‘aan de riem’ een tikkie saai en dus pakken we ’s avonds, zo om de andere dag, tóch maar even de auto om Blafmans lekker te laten dollen in de Elzen of op een grasveld bij de Wantijdijk. Vooral op die laatste plek is het bijna een soort bio-vakantieoord voor honden; er zijn er soms meer dan tien bij elkaar en dan wordt er gespeeld en gerend dat het een lieve lust is. Dat weilandje, gelegen naast de Loswalweg, is al sinds jaar en dag dé ontmoetingsplek voor Stadspolderbewoners met harig ‘hondenkroost’ en het is écht een genot om daar in het avondzonnetje te staan terwijl de honden letterlijk en figuurlijk los gaan. Alleen is er één probleem… eigenlijk mag het niet. Waarom niet? Omdat dit veldje niet voor honden bedoeld is. Niet voor niets staan hier twee metalen voetbaldoeltjes, dus eigenlijk betreft het hier een eh… speelveldje. Alleen wordt er hier nauwelijks gevoetbald, want het veld is er wat hobbelig en het zit er vol met molshopen. In de praktijk is het een hondenveld geworden, hoewel er wel degelijk ook nog ruimte zat is voor kinderen om er te spelen. Die lopen trouwens ook niet het gevaar om in een hondendrol te stappen, want de hondeneigenaren (veelal ook vaders, moeders, opa’s en oma’s) ruimen altijd zorgvuldig de poep van hun honden op. Kortom, het gaat hier al jaren goed samen en de incidenteel op de Wantijdijk aanwezige politiemensen knijpen al sinds jaar en dag een oogje toe.  Toch – en nu kijk ik vriendelijk richting raad en college – zou het eigenlijk ook officieel legaal moeten worden.