Op die grote weide aan de Wantijdijk, ter hoogte van de Loswalweg, laat ik vaak mijn Blafmans uit en aangezien de meeste andere hondenbezitters aldaar inmiddels wel weten dat ik ‘die vent van die column’ ben, krijg ik de vraag daar met grote regelmaat om de oortjes geslingerd: ‘Wat is er aan de hand rondom gemaal ’t Vissertje? Meestal komt er dan ook nog een  vervolgvraag: ‘Waarom gebeurt er hier al zo lang niks?
Een omwonende formuleerde het onlangs, in een aan mij geadresseerde brief, als volgt: ‘De verbouwing van het voormalige stoomgemaal ’t Vissertje naar een woonhuis annex architectenkantoor mét restaurant lijkt momenteel helemaal stil te liggen. Al weken zie ik hier niemand en ik kan het goed volgen want ik woon er immers recht tegenover. Als er overigens al iemand bezig was het afgelopen halfjaar, dan was het meestal maar één persoon; al met al schiet het niet erg op. Een paar maanden terug werd er in uw krant door de gezamenlijke eigenaren en beoogd uitbater van het restaurant nog gesproken over de geplande opening op 1 oktober. Dit gaat vast niet lukken, want ik vermoed dat er hier méér aan de hand is. Heel jammer want de hele wijk had graag al op het terras gezeten, het hele project is inmiddels al zo’n twee jaar aan de gang.’
Naar aanleiding van die brief en die vele vragen op de hondenweide heb ik wat rond gebeld en ik kreeg geruststellend nieuws; het hele project ligt niet écht stil, maar heeft om meerdere redenen vertraging opgelopen. Voor zover ik begrepen heb, heeft een en ander te maken met corona, met moeilijk te verkrijgen bouwmaterialen en met stroomtoevoer die op zich laat wachten (er mag kennelijk alleen in een vastgestelde periode in de dijk gegraven worden). De neuzen van alle deelnemende partijen staan nog altijd in dezelfde richting, zo is mij verzekerd en het uitstel betekent zéker geen afstel. Mooi nieuws toch?