Nét als je denkt: ‘Kan het eigenlijk nóg gekker?’ dan eh… kan het inderdaad nóg gekker. Sinds afgelopen maandag namelijk mag Chemours haar PFAS-restanten (lees: ziekmakend productieafval) niet meer, ter vernietiging exporteren naar Belgenland. Waarom niet? Simpel… omdat de verdere ‘vernietiging’ die daar plaats vindt, in de ogen van de Inspectie Leefomgeving en Transport, niet voldoet aan de gestelde eisen.
Intussen gaat de productie bij Chemours wél gewoon door en slaat het bedrijf haar vele tonnen aan afval voorlopig dus maar op. Waarin? Tja… in de een of andere opslagloods, zo vermoed ik. Maar zo’n opslagloods is, gezien het productietempo bij Chemours, natuurlijk snel vol, dus het lijkt me dat dit bedrijf op enig moment toch écht snel aan zijn maximale opslagcapaciteit zit. En los van de vraag of ‘we’ (wij Dordtenaren dus en namens ons hopelijk ook ‘onze’ bestuurderen) nou zo happy moeten zijn met die risicovolle opslag van giftige troep op dit eiland, kan ik me zo voorstellen dat ze op enig moment bij Chemours toch echt een keer op de productierem moeten gaan trappen.
Of wordt er straks via allerlei achterafweggetjes tóch nog even snel een destructiebedrijf in een of ander derde wereldland met veel dollars verleid om die troep te vernietigen? Ik hoop het, voor de mensen die daar leven, niet natuurlijk en ik hoop vooral dat de toezichthoudende instanties hier de komende tijd ook scherp het oog op houden. Klink ik nu erg achterdochtig? Ach… mocht u dat vinden dan interesseert me dat geen biet, want als het aan mij ligt wordt de productie bij Chemours vandaag nog volledig stilgelegd onder het motto ‘bij twijfel niet inhalen.’ En eh… twijfel aan dit bedrijf, als gevolg van de al lang en breed aantoonbare schade die het productieproces alhier in negatieve zin toebrengt aan mens en milieu is er inmiddels méér dan voldoende toch?
Kan hier geen bestuurlijke noodverordening in werking worden gesteld?