In de jaren negentig was ik als eindredacteur werkzaam in Hilversum. Bij zo’n beetje alle grote talkshows uit die tijd (dat waren er trouwens véél minder dan tegenwoordig)  was ik wel op de een of andere manier betrokken en dat was altijd acht tot negen maanden behoorlijk hard aanpoten geblazen. In de zomermaanden had je dan een maandje of drie (ja, soms zelfs vier) vrij maar ik kon (en kán nog altijd) niet lang stil zitten en dus vulde ik die vrije maanden, na een paar weekjes vakantie, meestal op met een of ander luchtig zomerprogrammaatje. Een van die programma’s (dat was in 1995) heette Droomland. Het ging, de naam verraadt het al, over dromen en dan vooral over de betekenis daarvan. Het was een semi-wetenschappelijk half uurtje op RTL5, dat met veel liefde gepresenteerd werd door actrice Inge Ipenburg die destijds nogal beroemd was omdat ze in GTST zat, alleen wist ik dat niet omdat ik dat programma nog nooit gezien had. Bestaat het nog trouwens?
Het waren leuke en interessante weken, al geloof ik van droomuitleg (daar hadden we een charismatische ‘sjamaan’ voor gevonden) zelf geen sikkepit … het was zoiets van: als je van een wit paard droomt dan heb je doodsangst en als je vliegt dan zoek je bevrijding of zoiets. En dan kun je ook nog je dromen ‘vangen’ in een of andere dromenvanger en je kunt je dromen ook aansturen, maar da’s dan weer een héél leerproces. Nou ja, veel van dat soort esoterisch gezever dus, maar Inge en de redactie waren leuk en het betaalde goed, dus ik ging er vol voor.
En nu het waarom van dit verhaal. Afgelopen nacht droomde ik nogal raadselachtig: ik zat met een heerlijk biertje op een terrasje aan het water naast een prachtig hersteld Teerlinkpandje, waarin zich een gezellig café gevestigd had.
Dus, ik die ouwe droomduider gebeld… blijkt het een wensdroom te zijn.