Op de late zaterdagochtend probeer ik altijd het aangename met het nuttige te verenigen… dat betekent, koffie met broodjes, languit op de bank, zaterdagkranten (mét bijlages) om me heen en de radio op ‘standje lokaal’ voor drie uurtjes Studio De Witt, gepresenteerd en samengesteld door de onvolprezen Ben Corino. Het is ontspannen en (gezien mijn columnistenbestaan) toch óók nog een héél klein beetje werken, want in die inmiddels alweer vele jaren bestaande radioshow kom je immers van alles te weten over wat zich zoal op en rond dit eiland afspeelt. Studio De Witt biedt nieuws, actualiteiten, een prettig gesprek met een min of meer prominente Dordtenaar, een uurtje politiek en natuurlijk muziek, meestal uitgekozen door de gast van die zaterdag, dus je hoort ook nog eens ‘een ander geluid.’
Kortom, Studio De Witt biedt eigenlijk alles wat een lokale omroep hoort te bieden, namelijk informatie en verstrooiing en dat óók nog eens live, zodat je echt iets van ‘een verbinding’ met je lokale omroep en een ‘vibe’ met je stad voelt.
Afgelopen zaterdag echter werd het programma, dat normaalgesproken van 10.00 tot 13.00 loopt, abrupt beëindigd wegens een storing in de studioapparatuur en dus moest Ben een deel van zijn gasten (die altijd graag naar de studio komen) te elfder ure afbellen. Nu kan zoiets natuurlijk altijd een keer gebeuren, maar het valt mij op dat Corino wel érg vaak met technische malheur te kampen heeft. Nog niet zo lang geleden immers maakte hij zijn uitzendingen enkele weken achtereen noodgedwongen vanuit de studio van zijn Papendrechtse collega’s. De lokale omroepbaas heeft kennelijk besloten dat lokale radio in Dordt minder belangrijk is dan lokale televisie. Dáár gaat het schamele budget immers bijna volledig naartoe, hetgeen nu ten koste gaat van het enige ‘eigen’ radioprogramma dat waarlijk een band met de stad creëert. Eigenlijk is dat rondweg beschamend. Live radio is immers het mooiste wat een lokale omroep haar inwoners kan bieden.