Een serieuze doorstart van de Dorpsraad… dat lijkt me een zegen voor Heerjansdam en ik hoop dan ook dat veel inwoners van dit dorp zich hiervoor gaan aanmelden, zodat de dorpelingen straks een heuse keuze kunnen maken. De verkiezingen hiervoor worden gehouden op 15 maart, tegelijk met die voor provinciale staten. Waarom ik dit omschrijf? Omdat de Heerjansdamse Dorpsraad, die in het verleden zóveel voor het Damdorp betekent heeft, er bijna niet meer was. Beetje een gevalletje eigen schuld dikke bult trouwens, want de leden van die raad lagen op enig moment dermate vaak met elkaar overhoop dat het er naar uitzag dat ze zich stapsgewijs naar hun eigen ondergang toe aan het ruziën waren. Dat zou echt zonde zijn, want deze Dorpsraad, in het leven geroepen toen Heerjansdam onderdeel werd van de gemeente Zwijndrecht, is in feite toch de ‘vaandeldrager’ van de Heerjansdamse identiteit.
Is die er dan… een Heerjansdamse identiteit? Ik vind van wel; heuse Heerjansdammers zijn een tikkie eigenwijs, daadkrachtig, doppen graag hun eigen boontjes en zijn enigszins wars van Zwijndrecht, dat het dorp immers – nu precies twintig jaar geleden – ‘confisqueerde.’
Zijsprongetje: ik ken nog altijd Dubbeldammers die zich absoluut geen Dordtenaar willen noemen…zoiets dus.
Hoe dan ook, de Dorpsraad Heerjansdam is momenteel op sterven na dood, maar verdient wat mij betreft een mooie wedergeboorte. Deze ‘club’ heeft zich immers in het verleden meermalen bewezen met allerhande acties die het lintdorp aan Waal en Oude Maas alleen maar ten goede kwamen. Heerjansdammers zijn en blijven immers heerlijke eigenheimers die hun zaakjes over het algemeen, met of zonder gemeentelijke steun, maar mede dankzij die Dorpsraad, ooit prima voor elkaar kregen. Ze zijn trots op hun identiteit hun Poldermolen, hun Raadhuis, hun voetbalclub en… hun eigen zwembad, alsmede een buurtbus die geheel en al door vrijwilligers overeind wordt gehouden. Heerjansdam is immers geen Zwijndrechtse woonwijk, maar een dorp met een eigen smoel en een eigen ziel.