We zijn gegroeid… nee, niet héél hard maar op dit moment telt Dordrecht ongeveer 121.500 inwoners en die groei zet zich naar verwachting voorlopig ook nog wel even door. In het afgelopen jaar is het bevolkingsaantal op dit eiland met ongeveer 2000 toegenomen en da’s opvallend, omdat we sinds begin deze eeuw jaren achtereen zo’n beetje bleven ‘hangen’ op ongeveer 118.000 inwoners. In het jaar 2020 kwamen ‘we’ op dit eiland voor het eerst in lange tijd boven de 119.000 uit… iets wat sinds 2002 (toen we héél even de 120.000 aantikten) niet meer gebeurd is.
Eigenlijk pas een jaartje of twee groeien we weer serieus, al durf ik te stellen dat we die, door de politiek beoogde en gewenste groei naar 130.000 inwoners in 2030 zeker niet gaan halen. Volgens het CBS zijn we pas in 2035 met ongeveer 128.000 schapekoppen.
En even voor de paniekbrullers onder ons, die huidige groei is hooguit voor een gering deel het gevolg van de komst van asielzoekers en Oekraïense vluchtelingen. Toegegeven… er kwamen er het afgelopen jaar veel deze kant op, maar er vertrokken er na enige tijd ook weer een heleboel. Nee, de meeste ‘nieuwe’ Dordtenaren zijn ‘gewoon’ afkomstig uit Nederland… vonden in Dordt een huis en soms ook een baan of zijn hier vorig jaar jaar simpelweg geboren.
De vraag is gerechtvaardigd waar de grenzen van ‘onze’ groei liggen, hetgeen je op een eiland zelfs letterlijk kunt opvatten. Het is voor Dordrecht wel degelijk noodzakelijk om de komende decennia nog even door te groeien. Het inwonertal van héél Nederland neemt momenteel namelijk fors toe en dus moet je juist nú zien te voorkomen dat je als gemeente voorbij wordt gestreefd door andere Randstadgemeentes, hetgeen immers ten koste gaat van ‘ons’  voorzieningenniveau: met té weinig en té matige voorzieningen (trouwens óók nog eens ernstig vergrijzend) dreigt dan het gevaar dat we een stad in coma worden.