Ik kan me de tijd nog heugen dat leegstand in de binnenstedelijke winkelstraten een zeldzaamheid was. Sterker nog.. op zaterdagen en op koopavonden waren er momenten dat je hier over de hoofden kon lopen. Nu zal die tijd nooit meer terugkomen, want we shoppen inmiddels vooral op het wereldwijde web en tegen de prijzen die daar door grote winkelketens worden aangeboden kan een kleinere winkelier nooit op. Die had, ten opzichte van die ketens, echter wel wat sterke ‘wapens’ in handen, zoals productkennis en een soms uniek aanbod. Ik vind het nog altijd prettig om, bij mijn aankopen, naar een eerlijk advies te luisteren. ‘Die broek zou ik niet doen’ of ‘Gezien het formaat van uw woonkamer zou ik u déze geluidsinstallatie afraden.’ Zoiets dus. Het is een wat lange aanloop naar mijn visie op die aangekondigde krimp van de Mediamarkt in Dordt. Zit ik daarmee? Mwoah… niet écht. Wat ik wil zeggen is dat ik wel eens terug verlang naar de tijd dat je serieus moest winkelen als je een nieuwe stereoset of een televisie nodig had. Die ‘winkeltijd’ (een vorm van lopend ‘browsen’ eigenlijk) was niet alleen lollig, maar ook leerzaam. Waarom? Omdat je, bij Turksma, Radio Modern, Van Gent, de Radiobeurs, of wáár dan ook in gesprek ging met vakkundige mensen die zich verantwoordelijk voelden voor de producten die ze verkochten. Bij Mediamarkt – eigenlijk hooguit een peperdure tastbare ‘etalage’ van wat feitelijk een webwinkel is – draagt niemand nog verantwoordelijkheid en moet je nét de mazzel hebben dat je, áls je al iemand te spreken krijgt, iemand met enige expertise treft. Concepten als Mediamarkt ‘sloopten’ als het ware het klein winkelbedrijf; de lege plekken (van weggeconcurreerde winkeliers) die ze veroorzaakten, hebben tot  gevolg dat mensen steeds minder vaak in een stad komen winkelen, simpelweg omdat daar steeds minder te winkelen vált. In feite is Mediamarkt nu dus slachtoffer van een oorlog die het ooit zelf begonnen is.