Het is me al een paar keer overkomen… dat ik, soms in al heel redelijk en soms in gebrekkig Nederlands wordt aangesproken door een caissière in de supermarkt. En ja natuurlijk (ik stel nu eenmaal makkelijk vragen) blijkt dat in de meeste gevallen om een Oekraïense te gaan. Logisch ook, want we herbergen hier in Dordt inmiddels meer dan 1100 oorlogsvluchtelingen uit dat land, van wie het overgrote deel tijdelijk is ondergebracht in gebouw Crown Point aan de Spuiboulevard en op een riviercruiseschip aan de Wantijkade. Die situatie gaat binnenkort veranderen, want de ‘bootbewoners’ verhuizen over een tijdje naar een pand aan de Singel en de bewoners van Crown Point krijgen, nog vóór het einde van dit jaar een tijdelijk onderkomen in het Stadskantoor. Dat laatste vind ik ontroerend en stemt me eerlijk gezegd ook wel een beetje trots. Waarom? Omdat de honderden aldaar nu nog werkzame ambtenaren pas  in 2025 aan de slag kunnen in het nog te bouwen Huis van Stad en Regio. In de tussentijd worden zij verspreid over andere gemeentelijke kantoren, zoals de gebouwen Hellingen, Noordendijk 248 en het Springergebouw. Dát is een prachtig gebaar van ‘onze’ ambtenaren die zich, zo heb ik begrepen, zonder aarzeling solidair opstelden toen burgemeester Kolff dit voorstel, tijdens een grote en ook ietwat emotionele bijeenkomst bij hen neerlegde. Wat ik trouwens nóg mooier vind is dat inmiddels bijna driekwart van de (overwegend vrouwelijke) Oekraïense oorlogsvluchtelingen die wij in deze stad opvangen inmiddels gewoon elke dag naar het werk gaat… veelal in de zorg, in de horeca of in de detailhandel. En dat komt, juist in deze tijd van personeelstekorten, nou toevallig óók nog eens even heel goed uit. Waarom ik dit opschrijf? Omdat ik graag wat tegenwicht bied aan ‘zolderkamertjeshelden’ op de sociale media die zich zó negatief, ja soms zelfs in mensonterende bewoordingen, over deze mensen uitlaten… ondertussen even vergetend dat oorlogsvluchteling zijn toch écht geen keuze is.