Natuurlijk ben ik blij dat het eindelijk gesloopt wordt… dat ANWB-pand aan de Spuiboulevard. We hebben nu wel lang genoeg tegen dat inmiddels groen uitgeslagen wangedrocht aangekeken toch? Of weet projectontwikkelaar Van Pelt straks weer een nieuwe smoes te verzinnen om sloop en bouw (hier moet een appartementencomplex verrijzen) wederom uit te stellen? Dit keer wordt – in een persreactie – de oorlog in Oekraïne er bijgesleept; de daarmee gepaard gaande onzekerheid heeft voor vertraging in de verkoop gezorgd, zo stelt de projectontwikkelaar met droge ogen. Daar zal vast wel een ‘zweempje’ van waarheid in zitten, maar toch neem ik die opmerking met een pak JOZO-zout, want feit is dat ze bij Van Pelt niet in hun eerste leugentje gestikt zijn. Die sloop (én die bouw dus) hadden namelijk al vele jaren geleden kunnen beginnen, maar altijd was er wel een of ander excuus ter verhulling van de ware reden… geldzucht. Zeven jaar geleden al lag pa Van Pelt bij voortduring overhoop met de gemeente over de afmetingen van het te bouwen wooncomplex. Daarover maakte hij afspraken met ambtenaren maar gedurende dat ontwikkeltraject probeerde hij er bij voortduring méér uit te slepen dan op basis van het bestemmingsplan was afgesproken. Hoger, dieper en breder levert immers nóg meer eurootjes op. Vervolgens waren het de protesten van omwonenden over de voorgenomen hoogte van het te bouwen complex die de  projectontwikkelaar  ‘tot uitstel dwongen’ en ook de bouwcrisis (‘We kunnen geen aannemer vinden’) alsmede de coronacrisis werden er als excuus bij gesleept.
Dat een projectontwikkelaar op het scherpst van de snede onderhandelt begrijp ik nog wel, maar het voortdurende gelieg en gechanteer dat daarmee gepaard ging tekent in mijn ogen vooral ‘het gebrek aan hart’ dat de firma Van Pelt voor de stad Dordrecht heeft.
En oh ja… dan heb ik dat Teerlinkpand (nu bijna ‘vergaan’) nog niet eens genoemd. Oké, nu wél dus. Sorry, ik kon het niet laten.