Nee, ik heb er nooit spijt van gehad dat ik – lang geleden alweer – besloot om in de binnenstad van Dordrecht te gaan wonen. Natuurlijk waren er aan die keuze óók wel wat nadelen verbonden. Ik bedoel… toen de kinderen nog klein waren was er bijvoorbeeld geen weilandje of grasveldje in de buurt om een balletje met ze te trappen en parkeren voor de deur zat (en zit) er ook niet in, al mag ik natuurlijk niet klagen met de ruimte die wij in onze straat, tegen een schappelijke prijs, kregen toebedeeld in de parkeergarage Drievriendenhof. De voordelen die daar tegenover staan (horeca, theater, winkels, bioscoop en evenementen op drie keer vallen van de voordeur) wegen nog altijd ruimschoots op tegen die paar ongemakken, dus nogmaals… het was destijds een weloverwogen en in retrospectief, voor mij althans, ook de juiste keuze om in hartje stad te gaan wonen. Alleen als je, zoals ik, hondenliefhebber bent en je bent in het bezit van een hond die graag een potje rent, dan kom je er in de binnenstad maar bekaaid vanaf. Goed, er is een piepklein poepveldje achter de rechtbank, maar daar haalt volgens mij elke viervoeter z’n neus voor op en er is een ‘soort van’ losloopveldje nabij de Oranjelaan, maar daar oogt het, vooral bij somber weer, toch vooral als een plek waar de Maffia z’n lijken dumpt. Even nog was er een losloopveldje nabij de Blekersdijk, maar dat is inmiddels deels parkeerterrein en deels bouwkavel geworden, dus voor een riemloze wandeling ben je als hondenbezitter in de binnenstad aangewezen op de auto voor een ritje naar de Wantijdijk, de Merwelanden of de Elzen. En dus wil ik, vanaf deze plek, een pleidooi opwerpen voor een serieuze uitrenplek in of nabij de binnenstad. Op die braak liggende grond achter stadwerven (tegenwoordig aan te lopen dankzij de Prins Clausbrug) is vast wel een plekje te realiseren toch?