Het is typisch zo’n bericht waarvan je na het lezen in eerste instantie denkt: goh, leuk. Goed plan… een Dordtpas voor elke politieagent op dit eiland. Dit als ‘gemeentelijke’ blijk van waardering voor hun niet aflatende inzet. En natuurlijk, ik ben er ook van harte vóór hoor, want ga er maar aan staan in dit uitermate gecompliceerde beroep… een beroep ook dat er in de loop der jaren zéker niet makkelijker op geworden is. Integendeel zelfs: de kans dat je vandaag de dag beschoten, gestoken of gemolesteerd wordt is alleen maar toegenomen.
Waar een gemiddeld burger – bijvoorbeeld bij een of andere ‘geweldsexplosie’ – achteruit deinst, stappen zij juist, met gevaar voor lijf en leden op de situatie af. Ga er maar aan staan: je probeert een ruzie op te lossen of een relletje in de kiem te smoren en je wordt van alle kanten bedreigd of uitgescholden. En wát je ook doet, je kunt het nooit voor iedereen helemaal goed doen. Tot overmaat van ramp staan er dan, tijdens je werk, altijd wel een paar halve zolen hinderlijk in de weg of uitdagend met zo’n telefooncameraatje in je gezicht te zwaaien. En zó kan ik nog wel even doorgaan, want politieagent zijn in onze steeds ruwer wordende samenleving is volcontinu leven met de gedachte dat jou – ja misschien vandaag wel – iets ernstigs kan overkomen en met die gedachte sta je elke ochtend weer op of ga je de nacht- of avonddienst in, terwijl je partner of je kinderen maar moeten afwachten of papa of mama, na de dienst, weer veilig thuis komt. Dus ja, prima hoor, zo’n pasje waarmee je korting krijgt bij Blijdorp, waarmee je gratis poffertjes kan halen bij Visser of waarmee je gratis naar de film kan. Maar eigenlijk heeft het ook iets droevig. Politiemensen in dit land moeten gewoon structureel beter betaald worden… nee, niet een beetje beter, maar echt stúkken beter.